Oyuncunun Adı: Sude
Oyuncunun RP Deneyimi: Tam olaraktan; 4 Ağustos 2010'da başladım RPye.
Karakterin Tam Adı ve Soyadı: Reanna Jae AlLave
Karakteristik Özellikleri: Yalnız kalmayı sessiz olduğu için değil, sorumluluk almayı hiç bir zaman kabullenmediği için tercih etmiştir. İnsanları deli edebilecek bir zekaya ve onu kullanmasını sağlayan bir mantığa sahiptir. Başkalarının düşüncelerini umursamaz, onun için önemli olan tek şey kendisidir. Çoğu zaman zekası, karanlık tarafını örtüp başarıyı ayaklarına sunar. Hazır alışkın olmasına rağmen kendisi için çalışır. İstediğini elde etme huyu ve kıskançlığı onu ele vermektedir.
Sevdikleri: Başkaları tarafından kazandığı saygı, başarılarının övülmesi, kısaca bir şekilde egosunun tatmin olması gerekir. Karanlığa olan düşkünlüğünü kimse göz ardı edemez. Fakat zaman zaman dengesizlikler yaşayıp kendisini değiştirebilir. Kişiliğinin aksine, kitap okumayı sever. Bilgi edinmeye bayılır fakat bunun göze batmamasından yanadır.
Sevmedikleri: Başarılarını paylaşmaktan nefret eder. İnsanlara gerektiği değeri vermeyi bilir fakat değer alamadığı kişilere asla yüz vermez. Şansını bir kez denedikten sonra olmadığında yüzsüzlük etmez. Başka bir yoldan o istediğini elde edebilir fakat aynı yolu asla kullanmaz.
Örnek Rol Oyunu;
"Onun bize ait olduğunu biliyorsun Jae." Siyah cüppelerini tek bir ışığın hakim olmadığı karanlıkta ortalığa salan kara büyücülerle donanmıştı kadının etrafı. Kucağındaki bebek olayların farkında olmadan gülümsemeye devam ediyor, elleriyle annesinin saçlarına dokunuyordu. Gözlerinden akan yaşlarla, zorla da olsa kafasını salladı. Karşısındaki büyücülere boyu eğmeyecekti. Şimdiye dek uğruna savaştığı değerleri, sevgilisi için göz ardı edemezdi. Hele de kucağındaki bebek söz konusuyken... "Vincent'ın anlaşmasını bilmiyor olamazsın Jae. Kendi canını kurtarmak için bebeğini bize emanet etti. Biliyorsun. Haydi ama, onun kılına zarar gelmeyecek. Söz veriyorum." Bütün cesaretiyle bebeği biraz daha kavrayıp göğsüne bastıran kadın, bebeğin huzursuzlanmasını sağlamıştı. Karanlık yüzler etrafında gezerken üstüne yaklaşan gölgeden kaçamazdı. Karanlığın maskesini düşürmesi imkansızdı. Sisli ormanda yapılan her bir konuşma aralarında kalacaktı. Kadınsa ölmek üzere olduğunu bildiği halde son nefesine kadar bebeğini koruyacaktı. Karanlığıyla ve yetenekleriyle ün salmış ruhsuz bedenler o bebeğe sahip olmak için ellerinden geleni yapacaklardı. Jae bütün hissiliğiyle Vincent'ın anlaşmasını hatırladı. Ölmek üzere olan kara büyücünün hayatı bir bebeğe bağlıydı. Vincent ve Jae'nin bebekleri her halükârda özel bir bebek olurdu. Karanlığa yemin etmiş bir büyücü ve aydınlığı git gide içinde büyüyen bir vampir... Büyücünün ölümden kurtulması için tek bir yol vardı. Doğacak bebeğin karanlığa adanması. Jae de kabul etmişti bunu. Bebeğine bu kadar bağlı olacağını, karanlığın sözünü tutmayıp Vincent'ı öldüreceğini tahmin edemezdi. Canı üzerine kabul ettiği bu gerçekle yüz yüzeydi şimdi. "Onu almanıza izin vermeyeceğim. Sözünüzü tutmadınız bile!" Öfkeyle titreyen ses, siyah silüetlere çarpıp geri dönmüştü. Yankıların arasından yükselen kahkahalar sonucu geileyip, bebeğini daha da sıktı. Kahkahalar gittikçe yoğunlaşıyordu. Kulağının çınlamasına sebep olan bu kahkahayı her duyduğunda, delirecekmiş gibi hissediyordu. Bir şeyin etkisinin altında olduğunu anlamıştı. Gözlerinin kapanmaması için mücadele eden kadın bebeğini bırakmamak için savaşıyordu hala. O gece o ormanda ölüm tadılacaktı. "Avada Kedavra!" Çığlıklar... Bir kişinin değil, binlerce kişinin canını almışçasına yükselen çığlıklar ve haykırışlar bütün ormanı kaplıyordu. Bütün gücüyle haykırmıştı Jae. Buharların içinde görünmeyen asayı üzerinde hissettiğindeyse fısıldamıştı. "Reanna Jae."
*****
Sanki saatlerdir nefes almıyormuş gibi kesik ve ani nefeslerle gözlerini açtı kız. Bedenini saran korkuyla titremişti. Daha önce annesini rüyasında görmüştü. Yine aynı rüyaydı. Fakat bu kez bir şey farklıydı. Kadının hissettiği, bildiği her şeyi biliyordu. Bu kez bebek değil, uzun boylu beyaz elbiseli kadının ruhundaydı. Önceki rüyalarında bebeğin sonunu da görmüştü. Karanlığa hapsoluşunu ve onu büyütenleri... Fakat bu kez ölmüştü. Rüyanın sonunda ölümü tatmıştı. Gerçekten ölmüş olabilir miydi? Yattığı yerden doğrulup yatakhanenin büyük aynasında beliren silüete baktı. Dalgalı kahverengi saçları ve parlak koyu renk gözleri tıpkı kadınınkiler gibiydi. Dudağını kıvırıp görüntüde oluşturduğu tebessümle bir kez daha süzdü yansımasını. Rüyanın kendi geçmişi olması, ailesinden nefret etmesini sağlıyordu. Ya onu büyüten karanlığın dediği gibi terk edilmişti, ya da annesi aydınlık için savaşırken babasının bencilliği uğruna yalnızlığa hapsolmuştu... Geçmişinden, kendinden ve geleceğinden nefret ediyordu.
Ptsi 17 Ocak 2011, 17:08
