Rilius, Kuruluş.

K A R D E Ş L İ Ğ İ N T E M E L L E R İ.
- Rilius kurgusu, başlamıştır.
- Örgütte yardımcılık rütbesinde olanların katılımı gereklidir.

Etrafını çevrelemiş olan konuklarına bakarken yüzünü saran soğuk gülümsemeye mâni olamamıştı. Yakınında tutacağı insanların sadakati de, saygısı da onun için en önemli unsurlardı ki şu anda burada bulunan kişilerin hepsi, kendince seçtiği yardımcılardı. Asası Necrolum'un kemikten sapını ince parmaklarıyla okşarken bakışlarını çevrede gezdirdi nerede olduğunu bir kez daha doğrulamak istercesine. İlginçtir ki, alabildiğine yüksek ve geniş bir ambarın ortasında duruyorlardı. Kenarda köşede göze çarpan eski uçak enkazları ve kömürleşmiş çeşitli mobilyaların yanında, içinden Muggle icadı olan 'mermilerin' geçtiği objeler, ortamın büyük oranda ürkütücü bir hâl almasına sebep oluyor, çok önceleri örgütün temellerinin atılmış olduğu bu alandaki muazzam boyutlarda hissedilebilen kara büyünün varlığı, içerdeki herkesin titremesine sebep olan bir etki yaratıyordu. 'Hoş geldiniz, konuklarım, müritlerim.' dedi etkileyici sesiyle. 'Konuşmaya başlamadan önce bilmelisiniz ki, sizi çoktan temelleri atılmış fakat devamlılığı sağlanamamış olan örgütümde yüksek sıralara koydum. Gerçekleştireceğim eylemler, yapacağım planlar doğrultusunda örgütümüzdeki ilk dayanağım sizler olacaksınız.' Bu sözüyle yardımcılarına verdiği önem ve güvenin fark edilmiş olmasını umarak konuşmaya devam etti. 'Sizler hem müritlerimizin temsilcisi, hem de benim sözcüm olacak, yapacağımız planları yürürlüğe koymak yolunda elinizden geleni yapacaksınız. Evet dostlarım, sizler, benim yardımcılarım, en güvendiğim adamlarım olacaksınız.' Samimî bir şekilde güldü ve taştan zeminde enkazlardan birine doğru yürümeye başladı. 'Ve öylesiniz. Şu anda bile...' Asasının bir hareketiyle her konuk için bir koltuk yaratırken, kendisi oturmak anlamında bir harekette bulunmamıştı. Bu ayrıntının dikkat çekmesi yönündeki arzusunu görmezden gelerek, oturan yardımcılarına çevirdi tekrar bakışlarını. Gözlerine yerleşmiş olan heyecanın ve azmin fark edilebilir boyutlarda yüksek olmasını engelleyemiyordu. Adeta bedeninden enerji fışkırıyordu. 'Eminim nerede olduğunuz sorusu zihninizi kurcalıyor. Bu merakınızı gidereyim; burası, Birinci Dünya Savaşı'nda büyük devletlerin kullanmış olduğu bir uçak pisti. Çok uzun yıllardır kullanılmadığı gibi, bazı etkenlerce kayıtlardan silinmiş bir ambar.' Asasını dikkat çekmek isteyerek yukarı doğru kaldırırken güldü. 'Fakat bu mekânı seçmemin asıl sebebi, elbette bu değil. Yeni kurulacağını düşündüğünüz kara büyü topluluğumuzun temelleri aslında geçmişe kadar uzanıyor. Çok uzak değil, beş yıl kadar önce liderliğini yaptığım bu örgüt, Sihir Bakanlığı'nda Seherbaz olarak görev yapan Foren Alator ve onun ekibi tarafından yok edildi. Örgüt ve bu avcılar topluluğu arasında gelişen kıyasıya savaş sonucunda iki taraf da büyük kayıplar verdi. Zaman içinde de tahmin edebileceğiniz gibi bir tek ben kaldım.' Ezeli düşmanının adını anmasının ardından yüzünde oluşan gölgeler, ruhunun en derinlerinde yatan öfkenin ve nefretin tellâlıydı sanki. 'Kısa süre önce, bu seherbazla talihsiz bir karşılaşma yaşadım, fakat bunun üzerine belki de geleceği etkileyecek en önemli kararlardan birini verdim.' Kollarını açarak haykırırcasına konuştu; 'Rilius'u tekrar kurmak!' Sözcüklerinin etkisinin giderek artmasını ve mekânı ele geçirmesini bekledikten sonra, konuşmaya devam etti. 'Ve şu anda üzerinde bulunduğunuz topraklarda Rilius'un, Kadim Dört Savaşçı'nın kurmuş olduğu Antik Gölge'nin yaratılış geçmişi yatıyor.' Asasıyla çevresini işaret etti. 'Bu gördüğünüz bütün duvarlar, bütün pencereler hatta en ufak bir çakıl parçası bile aklınıza hayalinize sığmayacak güçte saf bir kara büyüyle yıkanmıştır. Hissedebiliyor musunuz?' Gözlerini kapattı ve burnundan derin bir nefes alırken, kara büyünün gücüyle enerjisinin ikiye katlandığını hissetti. Evet hissedebiliyordu. Çok uzun zamandır hissedemediği kadar enerjik... 'Onu hissetmeyi denemediğiniz zaman bile, onun varlığının farkında olacağınız kadar güçlü bir titreşim bu ruhunuzun en derinlerinde kendini belli eden.' Bakışlarını tekrar yardımcılarına çevirirken, gülümsüyordu. 'İşte özgürlük budur dostlarım. Ve ben size bunu vaat ediyorum.' Daha aklında söylemek istediği çok şey vardı, fakat diğerlerinin konuşmasına da izin vermek zorunluluğunda hissetmişti kendini. Beklentili bakışlarını müritleri üzerinde dolaştırırken, asasının sapıyla oynamaya devam etti.

Stefan demiş ki:: - Olay büyük ve boş bir tarlanın ortasında tek başına dikilmiş yalnız görünüşlü alabildiğine büyük bir ambar içersinde geçiyor. Akşamüstü saatleri, güneş kızıl ışıklarıyla duvarları yıkıyor.
- 'Nephrimovius' büyüsüyle gelinebilen bir mekândır. Bu büyü kara büyü alanına giriyor olup, güçlü sihir düğümlerince işaretlenmiş olan bölgelere cisimlenmek için kullanılır. Kara büyüyü bedeninde taşımayanların girmesi durumunda, kişiyi büyük acılar bekliyor olacaktır.

Gretchen'ın beklediği günlerden biriydi bugün.Okul yıllarındayken adını duyduğu Rilius yeniden şekilleniyordu.Okul yıllarından beri kara büyülere ve karanlığa ilgisi oldukça büyüktü.Bu yüzden çok kez duymuştu Rilius'un ismini.Bakanlık'ın 1 numaralı düşmanı Rilius topluluğu.Bakanlık savaş açmıştı bu gruba.Uzun bir süre mücadele verilmiş sonunda da topluluk yok olmuştu.İşte bugün yeniden doğuş günüydü ve bu günde Gretchen her zaman olmak istediği yerde, bu topluluğun içinde bulunacaktı!

Nephrimovius büyüsü ile cisimlenecekti toplantının yapılacağı mekana.Bu büyü çok kuvvetli ve tehlikeli bir büyüydü çünkü büyüyü tam anlamıyla yapmayı bilmeyen ya da kara büyüye karşı dayanıklı olmayana dayanılmaz acılar verebilirdi.Ama bu kural Gretchen için geçerli değildi.O bu büyüde neredeyse ustaydı ve bedeni kara büyüye dayanıklıydı.Her zaman ki siyah elbiselerinden birini giyip, uzun siyah saçlarını saldı.Aynadaki görüntüsü kendisini tatmin ediyordu.Pelerinini giyip asasını da iç cebine sıkıştırdı ve kaldığı handan çıktı.Kalabaklıktan olabildiğince uzaklaşması gerekiyordu.Issız sokaklardan birine dönüp arkasına baktı ve kimsenin olmadığına emin olunca toplantının yapılacağı yere cisimlendi.

Güneş iki dağın arasına gizlenmiş yavaş yavaş batıyordu.Etrafı batan güneşin kızıllığı kaplamıştı.Gretchen etrafına bakındığında sadece geniş arsanın ortasında büyük bir ambar gördü.Burası olmalıydı toplantı mekanı.Burada başlayacaktı yeniden doğuş.Pelerininin başlığını geriye atıp gece siyahı saçlarını özgür bıraktı ve kendinden emin adımlarla ambara doğru yürümeye başladı.Etrafta enkaz yığınları vardı ve Gretchen bunların üzerine basarak ilerliyordu.Ambarın ortasında durup diğerlerinin gelmesini bekledi.İlk gelen Gretchen olmuştu.Yardımcılar yavaş yavaş gelmeye başlamıştı.Herkes tamamlanınca da Stefan gelmişti.Yüzünde zafer mutluluğu ve topluluğu yeniden kurmanın heyecanı vardı.O konuşmaya başladığında herkes pür dikkat Stefan'ı dinlemeye başlamıştı.O enkazların üzerinde yürürken çürümüş demirler gıcırdıyor ama kulak tırmalamıyordu.Stefan'ın tek hareketiyle herkesin oturması için koltuklar yaratılmıştı ama kendisi oturmaktan yana değildi.Yardımcılar yavaş yavaş koltuklara otururken kimse bakışlarını Stefan'ın üzerinden ayırmamıştı.Stefan mekanı tanıtırken her bir nesnenin kara büyüyle yıkandığını söylüyordu.İşte bu harikaydı.Gretchen derin mavi gözlerini duvarlarda gezdirdi.Burada bir tarih yatıyordu ve tarih şimdi yeniden yaşanıyordu.Stefan sözlerine devam etmek istercesine ağzını açacakken susmuştu.Belli ki yardımcılarının da görüşlerini almak istiyordu.Gretchen diğer yardımcılara da şöyle bir baktı ve bakışlarını tekrar Stefan'a çevirdi. "Bakanlık'ı alt edebilmek için Bakanlık'a da sızmalıyız.Her birime!"

Hogwarts'a gelmeden önce duymuştu onun adını. Rilius... Hogwarts'ta birinci sınıf okurken adı dillerden düşmüyordu. Çünkü Rilius çöküm aşamasındaydı. Tüm aydınlık meraklıları yavaş yavaş örgütü yok ediyordular. Tabii bu durum kötü olmuştu. Geleceğini saran bir düştü Rilius onun için. Karanlığın her bir zerresini içinde bulunduran bir örgüttü. Gerçekten karanlığı adına anabilen insanların bulunduğu bir örgüt. Neyse ki yeniden kuruluyordu. Hemde artık bu örgüte Etta da alınmıştı. Okulun kulüplerinden TED'in başkan yardımcısı olduğu zaman III. sınıftayken, V. sınıfta başkanlığı almıştı eline. Kara büyüleri ve karanlığı seven üyelerle doluydu TED. Ve başkanı Etta'da öyle...

Üzerinde ki Slytherin cübbesini çıkarma gereği duymamıştı. Bu asaleti karanlık bir ortama girdiğinde gururla yaşıyacaktı. Ve boynunda ki TED'in başkanı olduğunu simgeleyen kolyesiyle, bileğinde dövmesini taşıyordu. Tek fark olarak herhangi olumsuz birşey olduğunda tanınmak istemediği için üstüne siyah cübbesini giyerek, yüzünü örtecek kadar öne itti pelerininin şapkasını. Nephrimovius büyüsüyle cisimlenmişti, gördüğünde nasıl bir yer olduğunu anlamadığı ambara. Etrafta bulunan eskimiş, yanmış ve canlılığını yıllar öncesinden yitirmiş cisimler Etta'nın tiksindirici bakışlarına maruz kalıyordular. Ama etrafta onu çeken birşeylerin olduğunu hissedebiliyordu Etta. Karanlık birşeyler... Ortamın en genç büyücülerinden olmanın verdiği huzursuzlukla Miroslav'in konuşurken, üyelerin oturması için asasıyla ortaya çıkardığı koltuklardan birine yerleşti. Miroslav konuşmasını bitirdiğinde SYB Profesör'ünün konuşmasıyla birlikte, Etta'nın vücudunu bir titreşim kaplamıştı sanki. Profesör'ünün bu kadar, bu kadar... Söz bulamıyordu. Belki de bu kadar karanlık olduğunu ummazdı... Bilemiyordu. Profesör'ün sözleri üzerine kendini tutamadı. Sözcükler istemsiz bir şekilde ağzından döküldü. Aynı şekilde, gözlerin hepsi de Etta'da yoğunlaştı... Konuşmadan biraz önce açmıştı pelerininin şapkasını.

'Aynı şekilde Hogwarts'ı da sarmalıyız. Yoksa eskiden olduğu gidi bir sonla karşılaşmak zorunda kalırız. Büyücü dünyasının her yerinde bir Rilius üyesi olmalı...'