The Wrong Girl

Raymond Lawrence & Elena Pearl

Sıcak, eğlenceli geçen bir günün ardından Elena soluğu barda almıştı.Anne ve babasıyla yazı değerlendirmek için büyükannesinin yaşadığı yere, Berlin'e gelmişlerdi hep beraber.Gerçekten çok özlemişti büyükannesini.Görmeyeli değişmişti Berlin.Eh 2 senedir gelmiyordu Berlin'e.Burası onun ikinci evi gibiydi Londra'dan sonra.Kanada da doğmuş olsada Kanada'ya neredeyse hiç gitmemişti.
Yazın sonlarına gelmişlerdi ve tatil bitiyordu Elena için.Okul zamanı hızla yaklaşıyordu.Hiç bitmesini istemese de bitecekti sıcak ve eğlenceli geçen bu günler.Son bir haftası kalmıştı Berlin'de.
Bütün gün gezmişler ve alışveriş yapmışlardı annesiyle.Artık eğlence zamanıydı ve burda tanıştığı birkaç arkadaşıyla soluğu Mitte Bar'da almıştı o akşam Elena.Eğlenceli ve biraz çılgınca geçen o gece de bitmişti işte.Herkes yavaş yavaş evlerine dağılıyordu.Elena fazla alkol almamıştı.Zaten sevmezdi fazla alkolü.
Muggle yaşantısını özlüyordu bazen ve tatillerde genelde muggle gibi davranıyor ve muggle'ların yaptıklarını yapıyordu.Zorunlu kalmadıkça büyü kullanmıyor, asasını yanında taşımıyordu.Asasını yanına almadığı günlerden biriydi o günde.Muggle gibi yaşacaksa ne gerek vardı ki asaya.. "İstersen seni eve bırakayım Elena?" Elena Jack'e bakıp gülümsedi "Sağol Jack ama kendim giderim.Sanırım biraz tek başıma yürüyüp hava almaya ihtiyacım var" Jack başını anlayışla salladı ve Elena kızları da öpüp büyükannesinin evine doğru yürümeye başladı.

Gecenin sisinde yürüyüşümü sürdürüyordum. Aslından geçmişten gelen bir gölgenin beni bu kadar etkilemesine izin vermemem gerekirdi; ama Katharine'nin beni etkilememsi gibi bir olanak yoktu. Geçen gece olan karşılaşmamızdan sonra her şey biraz daha yerine oturmuştu. ' Katharine'ye beni bağlayan şey kanının tadı mıydı gerçekten? ' Soğuk sokağın ortasuında ayağımın altına gelen taşa ayağımla bir kere vurdum. Ellerimi cebimden çıkartarak yürüyüşümü sürdürdüm. Gözlerim asfaltın üzerinde gezinmeye başladığında Katharine'nin yüzünü hatırlıyordum. Onun gözlerinin gözlerime bakmasında ki nefreti ahtırladıkça içim acıyordu. Benden nefret etmesini istemiyordum. Ben onu öldürmek istemeiştim. Daha kötüsü vampir yapmak hiç... Ne yazıkki yapmıştım. Bir kere kendime hakim olamamıştım. Bundan şu anda pişman değildim. Onu öldürmek bana daha çok pişmanlık verirdi.

Sıcak bara girdiğimde içime dolan kan kokusu başta kendimden geçirmişti. Hızlı bir hareketle bara varıp barmene içki için el işareti yaptım. Adam daha önce buralarda takıldığımdan beni tanıyordu. Önüme gelen içkiyi yudumlamaya başlarmadna önce gözüme takılan bir manzarayla yerimden fırladım. Tabureyi olabildiğince hızlı ittiğimi farketmemiştim. Birkaç kişi korkuyla bana bakıyordu. Bense koykuyla ona... ' Katharine'nin burada ne işi vardı? ' bir an burnuma gelen kanının kokusyla irkildim ' İnsan! ' Gözlerim büyümüştü. İçkimden bir yudum alarak bara geri bıraktım. Hiç kimseye aldırmadan genç grubun ortasına daldım. Yanlarından geçerken burnuma dolan aynı kan kokusyla titredim. İliklerime kadar işleyen sıcak kan kokusu beni kendimden geçirdi. Biraz daha ileri giderek yandaki masaya oturdum. Uzun süre bu gnçleri dinlediğimde kızın adının Elena olduğunu öğrendim. Jack denen çocuk kıza durmadan sarkıp duruyordu. Görünüşe bakılırsa bir muggle grubuna denk gelmiştim; ama bu kız kesinlikle Katharine'nin soyundan olmalıydı. Yani bu kız büyük ihtimalle bir cadıydı. Bundan dolayı dikkatli olarak kızı inceledim. Bazı hareketleri bir muggle kızına göre daha atikti. Bir çok şeyi yanlış yapmasından da cadılık konusunda daha iyi olucağına emin oldum. Sonunda bardan tek başıan çıktığındaysa bir an bile düşünmeden peşine takıldım.

Boş yolda tek başına ilerliyordu. Bu manzara beni yaklaşık iki yıl öncesine götürdü. Diagon yolunun tenha sokaklarından Katharine'de böyle tek başına ilerliyordu. Yanımda ki s*rtüklerin kanıyla eğlencenin doruğuna vardığımda onu görmüştüm. Onu evine kadar takip etmiştim; ama uzun süre konuşma cesareti bulamamıştım. Konuştuğumdaysa beni terslemekten başka bir şey yapmamıştı. ' Bu kız da aynısını mı yapacaktı? ' Bu düşünceden sıyrılarak bütün cesaretimle kıza yaklaştım. Hızla yanında belirip en tatlı gülümsemele beraber kızı süzdüm. Siyah saçlarının arasından burnuma yayılan kokuyu bir kez daha içime çektim. Sonunda dudaklarımın arasından ' Kimsin sen? ' diyebildim. Kızı korkutmuş olacağıma emindim; ama daha fazla dayanamıyordum. Bu kadar benzerlik neredeyse imkansızdı. Hatta kesinlikle imkansızdı. Ne kadar aynı kandan gelirlerse gelsinler bu durum olanaksızdı; ama kız şu anda karşımda duruyordu işte. Tıpkı Katharine...

Elena barda arkadaşlarıyla eğlenirken bara giren Raymond'u göz ucuyla görmüştü.Raymond yakışıklı ve asil bi duruşla girmişti bara.Elena'nın dikkatinden kaçmamıştı ama o görüş sadece bir anlıktı.Tekrar arkadaşlarıyla sohbete geri dönmüştü.Raymond'un onu gizlice izlediğinden haberi bile yoktu.Jack'ın sarkıntılığı yavaş yavaş can sıkıcı hale gelmeye başlamıştı ve Elena artık gecenin sonlanması gerektiğini düşünüyordu. "Artık kalksak iyi olur.." Hep beraber ayaklanmışlardı.Elena Raymond'un oturduğu yere doğru bakmış ama görememişti.

Dışarıda ılık bir esinti vardı.Yaz bitiyordu yavaş yavaş ama hava hala yaz akşamıydı.Jack'ten ve diğerlerinden ayrıldıktan sonra ellerini ceplerine sokup yavaş yavaş yürümeye başlamıştı.Uzunca bir süre takip edildiğinin farkına bile varmamıştı.Aklında sadece eve gidip yatmak ve yarın öğlene kadar deliksiz uyumak vardı.Raymond o tipik vampir adımlarıyla sessiz ve sinsice takip ediyordu Elena'yı.

Elena takip edildiğini anladığında Raymond zaten çoktan yanında bitivermişti.Elena korkuyla yerinden sıçradı.Raymond yüzünde tatlı bir gülümsemeyle Elena'yı süzüyordu.Gözlerini kapatıp sanki hayatında duyduğu en güzel kokuymuş gibi havayı içine çekti.Elena Raymond'un davranışlarına bir anlam verememişti ama gerçekten tedirgindi.Bu saatte neden peşine takılmıştı ki? Ne istiyordu?

Korku dolu bakışlarla Raymond'a bakarken Raymond'un dudaklarının arasından bir kaç kelime dökülmüştü "Kimsin sen?" Elena kekeleyerek cevap verdi "Elena.. Elena Pearl.Seni tanıyor muyum? Sen kimsin? Beni neden takip ediyorsun?" İlk kez asasının yokluğunu hissediyordu.

Kızın meraklı sorularının ardından bir anda geri çekildim. Gözlerim açılıp kızın yüzüne yayılan korkulu bakışları gördüm. Gece vakti takip edilmek elbetteki bir genç kızı korkuturdu. Bunu düşünemediğim için kendime lanet ederek bir adım geriledim. Özür dileyen bir bakışla kıza yaklaştım. Sonunda ' Özür dilerim. Ben seni... ' bir an ne diyeceğimi bilemeyerek dudağımı ısırdım. Sonunda ' ...korkutmak istemedim; ama sen onun aynısısın. ' diyiverdim. Sonunda elimi kaldırarak kızın yüzüne yavaşça dokundum. Bu dokunuşumla ürperdiğini hissettim. Bir sapık gibi durmak istememe rağmen kendime engel olamıyorum. Ona Katharine dememek için kendimi çok zor tutuyordum. Elimi indirerek ' Üzgünüm Elena. Ben Raymond. ' dedim kısaca. En azından adımı bilmeye hakkı vardı. Kath'de yaptığım hataları onda yapmayacaktım. Bu kız benim ikinci şansım gibiydi. Aşık olduğum o küçük kızı geri getirmişlerdi sanki. İki yıldır çektiğim bütün acıları silmişler gibiydi. O an sanki ben yeniden insan olmuştum. Bir muggle kadar güçsüz hissettim kendimi. Ne yapacağımı şaşırmış bir halde gözlerimi kıza dikip öylece kala kaldım. Tatlı kokusu ve pürüzsüz teniyle beraber Kath'in aynıydı; ama biraz daha iyi olanı. Benden nefret etmeyeni. Onun kanına dokunmak bir daha aklıma gelmedi. Onuda Kath gibi mahvetmek istemiyordum. Asla onun kanına dokunmayacaktım. Kendi kendime o an verdiğim bu yemini tutmak ne kadar acıtsada içimi...

Elena tedirgin bakışlarını Raymond'un yüzünde gezdirirken Raymond'da özür dileyen bir bakışla Elena'ya biraz daha yaklaştı.Elena her ihtimale karşın etrafına göz ucuyla baktı kaçabileceği yerleri saptayabilmek için.Ama Raymond'un gözlerine dikkatlice bakınca içini rahatlatan bir şeyler vardı sanki o bakışlarda.Güven veren..

' Özür dilerim. Ben seni... ' Raymond hafifçe dudağını ısırmıştı Elena cümlenin sonunu merakla beklerken. ' ...korkutmak istemedim; ama sen onun aynısısın. ' Kimin aynısı? Kime benzetilmişti ki? Eski sevgiliye? Eski bir dosta? Belkide eski bir düşmana.. Daha da meraklanmıştı Elena.Karşısındaki kişinin adını bile bilmiyordu. ' Üzgünüm Elena. Ben Raymond. ' Elena derken zorlanmış mıydı yoksa Elena'ya mı öyle gelmişti.Başkasının yerine konduğuna dair bir his vardı içinde. "Öyle birden çıktın ki karşıma Raymond, korkutmak istememiş olsan da korkuttun.Kimin aynısıyım?" Pat diye soruvermişti.

Kızın bu kadar meraklı olması sinirimi bozmuştu. Anlatamazdım. Ona bin yıldır aşık olmadığımı; ama sonunda birini sevdiğimde onu ölüme sürüklediğimi anlatamazdım. Derin bir nefes alarak kıza biraz daha yaklaştım. Kan kokusu artık tümüyle içime yayılıyordu. Büyüyen gözlerimde bir özlem vardı sanki. Kızın önüne düşen bir tutam saçı geriye atarak kızın yüzünü okşadım. Bundan çkeinmemeliydim; ama gecenin bir yarısı hiç tanımadığı birinin bunu yapmasını kardılabileceğini sanmıyordum. Gözlerimi kızın gözlerine diktiğimde ağzımdan dökülen sözlükler benim için yabancıydı sanki. ' Katharine. Ölen aşkım. '
Bu sözcüklerin arasından çıkarılacak anlam o kadar alakasızdı ki kızın vampir olduğumu anlaması imkansızdı; ama ona yalan söyleyemezdim. Onu incitemezdim. Bir kıza karşı bu kadar aciz olducağımı hiç düşünmemiştim. Gözlerimi devirerek ' Sakın korkma; ama ben... ' gözlerimi yeniden kıza dikerek ' ...vampirim. ' diyiverdim. Bunu neden söylediğimi bile bilmeden söylemişti dudaklarım. Bir anlık acizlikten çıkan bu kelimelerle bütün geçreği ele vermiştim. Her şeyi kızın önüne sermiş ve sadece onun kaçmasına fırsat tanımıştım; ama kaçamazdı. Onu durdururdum. Bunu düşünerek kızın ufak kolunu tuttum. Bunda onu ürküteceğimi farkederek ' Gitme' diye soludum. Soluğumla beraber çıkan duman aramızdan uçarak yok oldu. Kızın bakışlarına dalan gözlerim sanki Elena'yı değil de Katharine'yi görüyordu. Bu olabilir miydi?

Elena sorduğu sorulardan kendisi de rahatsız olmuştu.Neden bu kadar soru sormuştu ki, ona neydi.. Ama sormuştu artık ve cevap bekleyen bakışlarla bakıyordu Raymond'a.Raymond da sorulara sinirlenmiş gibiydi.Elena'nın tedirginliği artmıştı.Yarım adım geri çekilecekken Raymond elini uzatıp Elena'nın yüzüne düşen bir tutam saçı, saçının gerisine itip elini yüzünde gezdirdi.Elena'nın dudakları yarım açık halde, yüzündeki endişe ifadesine bir de şaşkınlık eklenmişti şimdi. ' Katharine. Ölen aşkım. ' Tahmin etmişti Elena.. Karşısındaki çocuk, bu hiç tanımadığı insan onu ölen kız arkadaşına benzetmişti.Elena'da kaybetmişti sevdiği erkeği.Bu durumu en iyi anlayacak kişiydi.Bakışlarını yere çevirdi.Jonathan gelmişti aklına.Ölen aşkı..
Elena tam konuşmak, üzüldüğünü belirtmek için ağzını açmıştı ki Raymond önce davrandı ' Sakın korkma; ama ben... ' Korkmak? Neler oluyordu? Neden korkması gerekiyordu ki Elena'nın? Yüzünden bi an silinen tedirginlik ifadesi yine yerleşmişti işte Elena'nın yüzüne.Cümlenin devamını merak ediyordu. ' ...vampirim. ' Vampir? Elena duraksamıştı.Bu nasıl olabilirdi, karşısındaki kişi bir vampir miydi? O an yanına asasını almadığı için ilk defa bu kadar pişman olmuş, kendisine kızmıştı.Ne yapacaktı şimdi? Vampirler hakkında hiç birşey bilmiyordu, hemde hiç birşey! Okulda neden öğretmezlerdi ki bunları?! Adım adım geri çekilirken Raymond bunu farketmişti bile ve elinin kolunu kavradığını fark etti.Bakışları Raymond'un eline kaydı, kolunu kurtarmak istercesine çekmeye çalışıyordu. ' Gitme' "Bırak beni! Ben senin kaybettiğin sevgilin değilim, sakın bana zarar vermeye kalkma!"

Kızın korku dolu sözleriyle bir anda beynimde şimşekler çaktı. Gerçekten bu denli korkunç bir mahlükat mıydım? Kendimden bu denli nefret ettirecek ne yapmıştım. Gözlerimi donuk bakışlarla kıza diktiğimde düşüncelerimle baş başa kaldım. ' Bırak git Ray. O kız Katharine değil. Seni anlamayacak ve sen gene bşirine zarar vereceksin. Bırak o kızı; ama çok benziyor. Katharine'den daha anlayışlı. Belki daha sevecen, yada... ' Kendini çekmeyen çalışan kız beni kendime getirdiğinde kızın kolunu kavrayan elimi gevşettim. Bu sayede bir zarar vermemiş olacaktım. Onu korkutmamak için geri çekilirken ' Sana zarar vermek gibi bir niyetim yok. ' diye soludum. Duyduğunu bildiğim halde inandığını düşünmüyordum. Kızın gözleri kadar bedeninin her an gidecekmiş gibi olan duruşu da buna bir işaretti. Gözlerine baktığımdaysa gözlerimde sadece merak görebileceğini biliyordum. Neden Kath.'e bu kadar benziyordu. Bunu bilmiyordum; ama bu kızla görüşmeye devam edecek olduğumu biliyordum. Ondan kopamayacağımı beni ne kadar istesede her başı sıkıştığında yanında olacağımı. Hogwarts'a nasıl gireceğime dair bir bilgim yoktu; ama bu kızın başına ne gelirse orada bitecektim. Katharine'yi koruyamamamı Elena ile ödeyecektim. Bedeli ne olursa olsun bunu yapmak zorunda hissediyordum.

Elena Raymond'un gözlerine bakarken Raymond Elena'ya kilitlenmiş gibiydi.Nasıl davranması gerekteğini bilemiyordu.Kaçmalı mıydı? Etkilemeye mi çalıyordu, akşam yemeği mi olacaktı kanı bu gece bu vampir için yoksa gerçekten doğruyu mu söylüyordu.. Emin olamıyordu Elena.Binbir çeşit düşünce geçiyordu sanki Raymond'un zihninden, anlayabiliyordu bunu bakışlarından.Ama çözemiyordu ne düşündüğünü, ne yapması gerektiğini.Gerçekten avı olacaksa neden şimdiye kadar ısırmamıştı Elena'yı.neden anlatıyordu hayat hikayesini? Kafası iyice karışmıtı Elena'nın.Raymond anlatılanların aksine vampir olamayacak kadar yakışıklı ve etkileyiciydi.Anlatılanlar mı yalandı yoksa? Vampirler, korkunç, iğrenç yaratıklar değillerdi demek ki..
Nice sonra Raymond'un kolunu sıkıca kavrayan elinin gevşediğini hissetti Elena.Demek ki amacı Elena'nın kanıyla beslenmek değildi.Geri çekiliyordu.Dudaklarından bir kaç kelime döküldü bitkince ' Sana zarar vermek gibi bir niyetim yok. ' Evet gerçekten zarar vermek istemiyordu Elena'ya.Elena bakışlarını yere çevirdi ve korkudan kuruyan dudaklarını yalayarak ıslattı.Biraz durup nefes alarak Raymond'a baktı "Üzüldüm.. Yani kız arkadaşın için.. Bende erkek arkadaşımı kaybetmiştim.." Jonathan'ı hatırlayınca buruk, hüzünlü bir tebessüm yerleşti Elena'nın yüzüne.Gözleri buğulanmıştı.Sevdiğini kaybetmenin ne kadar acı bir şey olduğunu çok iyi bilirdi Elena.Onsuz hayatı.. Vampirlerin de duyguları varmış demek, demek onlarda kaybettiklerinin ardından üzülürlermiş diye geçirdi içinde..

Kızın üzgün tavırları beni kendime getirmişti. Bir kız karşısında bu kadar acınası bir hale düşmüş olacağıma inanmıyordum. Başımı geriye atarak hafif bir gülümsemeyle karşılık verdim. Bir adım geri çekilerek ' Genede bu seni o yapmaz. Hala olanlar benim suçum. ' diyerek gerilemeye devam ettim. Kızın siyah saçlarının uçuşmasını sağlayan rüzgar kokusunu bütün burnuma dolduruyordu. İçime çektiğim kanla beraber gözlerimin yaşardığını hissettim. Birinin kokusu bile bu kadar benzeyemezdi. Katharine'nin bütün özelliklerini toplamıştı sanki; ama bu imkansızdı. Kath soyunun son üyesiydi ve hamile değildi. Bu lanet olası bilmeceler arasında kalmaktan sinirim bozulduğundan hışımla ileri fırladım. Kızın boynuna doğru atıldığımda ilk korkan gene ben olmuştum. Yere kıvırlarak kendi kendime ' Lanet olsun! ' diye haykırdım. Korkudan neredeyse bayılmış olan kızı itiraz etmesine fırsat bırkamadna kucakladım ve bir otele doğru ilerledim. Onu ne yapacağımı bilemediğimden tutup parasını ödediğim odaya bıraktığımı hatırlıyorum. Bütün gece dışarda avlandıktan sonra bir gün gene onu bulacağıma yemin ederek Berlin'i terkettim.